…. zoals bijv. m.b.t. de slaap, zindelijkheid, voeding, alc./ drugs, etc. …

Volgorde van onderzoek volgens het zgn. ‘Bio-Psycho-Sociale’ model:

‘Nurture’ – ‘Nature’: Problemen worden altijd veroorzaak door een combinatie van omstandigheden (‘Nurture’), die inwerken op bepaalde qua aanleg aanwezige kwetsbaarheden (lees: ‘gevoelige snaren’, opgelopen ‘allergieën’).

Eerst lichamelijk welzijn: Hulpverleners met een medische achtergrond (zoals wij) zullen altijd eerst een lichamelijke (Biologische) bril opzetten, alvorens te gaan psychologiseren, vanuit de overtuiging dat problemen pas als psychologisch of sociaal van aard mogen worden beschouwd, als eerst eventuele lichamelijke factoren in kaart zijn gebracht cq zijn uitgesloten.

Leer meer …

… zoals bijv. ADHD, PDD-NOS/ ASS, Asperger, MCDD, etc. …

‘Ont-wikkeling’: De ontwikkeling kan weliswaar gestimuleerd, geremd en gestuurd worden door omstandigheden zoals opvoeding, maar verloopt toch ook grotendeels van binnenuit en vanzelf, (het woord zegt het al: alsof er iets ‘ont’-wikkeld wordt), zonder dat we overigens precies weten hoe dat gestuurd en gecoördineerd wordt.

Dwz dat allerlei vaardigheden die je weer nodig hebt voor de ontwikkeling van andere vaardigheden, als het goed is, precies op tijd en in de juiste volgorde moet plaatsvinden. Dat dat door onze genen aangestuurd wordt, is wel duidelijk, maar hoe dat precies gebeurt, laat staan hoe we dat zouden kunnen bijsturen, is niet bekend en dat zal waarschijnlijk de komende 50 jaar helaas ook wel zo blijven. Lees meer …

… bijv. m.b.t. IQ, Leerstoornissen, Dyslexie, Psychose, etc. ….

Leerproblemen, Concentratiezwakte, problemen met Planning en Organisatie, Geheugen, etc. 

Denken – Voelen – Doen: De activiteiten van een mens zouden kunnen worden ondergebracht in de driedeling ‘Denken, Voelen en Doen’ (waarbij ‘Doen’ verwijst naar ‘Gedrag’ en ook wel eens aangeduid wordt met woorden als ‘Willen’ of Handelen’)

Ad-1: Denken: Dit hoofdstuk gaat over het eerste aspet: ‘Denken’ ofwel ‘Cognitie’, als functie van de hersenen waar van alles mee aan de hand kan zijn.

Cortex ofwel Grote Hersenen: Het gaat dan mn om het functioneren van de grote hersenen, ook wel ‘Cortex’ genaamd, waar tientallen, zo niet honderden functies zitten als taal, spraak, lezen, rekenen, concentratievermogen, planning- en organisatie, geheugen, intelligentie, motoriek, etc.

Probleemoplossend vermogen: Eigenlijk allemaal zaken die je nodig hebt om allerlei dagelijkse taken te verrichten en problemen op te lossen, bijv. op school.

Allerlei gespecialiseerde deelgebiedjes: Omdat er zo ontzettend veel cognitieve functies bestaan waar van alles mee aan de hand kan zijn, houden ook heel veel mensen zich daarmee bezig die allemaal gespecialiseerd zijn op een specifiek gebiedje (met het risico van versnippering):

Lees meer …

… waaronder bijv. angst, PTSS, Dwang- en depressieve klachten …

Denken – Voelen – Doen: De tweede van de driedeling waar menselijke activiteiten in zou kunnen worden ondergebracht (en waar dus iets mee aan de hand zou kunnen zijn) is het ‘Voelen’.
.
Het gaat hier om de regulering emoties zoals angst, boosheid, somberheid, etc. Ook hier zijn er weer talloze gevoelens die men wel eens heeft proberen in te delen in vier hoofdcategorieën, ofwel basisgevoelens aangeduid met 4-B’s, tw:

• Bang
• Boos
• Blij en …
• Bedroefd (Somber)
  .
  … waarbij we aan de derde natuurlijk niets hoeven te doen of zelf na streven. (tenzij dat doorschiet in een manie …).
  .
  Lees meer …

…waaronder ODD, Antisociaal gedrag, Gewetens-problemen, etc….

Denken – Voelen – Doen: De laatste van de driedeling waar menselijke activiteiten in zou kunnen worden ondergebracht (en waar dus iets mee aan de hand zou kunnen zijn) is het ‘DOEN’. (waarbij ‘Doen’ dan verwijst naar ‘Gedrag’ en ook wel eens aangeduid wordt met woorden als ‘Willen’ of Handelen’)

Symptoom/ uiting van iets anders: ‘Gedragsproblemen’ is wel een heel breed begrip waar zo’n beetje alles onder geschaard zou kunnen worden. In feite is gedrag immers ‘slechts’ de uiting van wat er in de binnenwereld allemaal gebeurt.

Voorbeelden: Dat kan agressief of opstandig gedrag zijn of juiste overmatige passiviteit, verlegenheid, sociale angst, druk gedrag, concentratieproblemen, moeilijke stuurbaarheid en corrigeerbaarheid (en dus opvoedingsproblemen), gebrekkige aansluiting bij of afstemming op leeftijdgenoten, gepest worden, etc. etc.

De term ‘Gedragsstoornis’ wordt echter gereserveerd voor mensen met zgn ‘externaliserende’ problemen.

Lees meer …

Continuüm van hypersociaal meevoelend naar antisociaal egocentrisch: Je zou alle mensen op een continuüm kunnen plaatsen, een lijn met aan het ene uiterste links de mensen die zich extreem voegen naar anderen en zichzelf volledig wegcijferen en aan de andere kant rechts, zij die volledig egocentrisch bevrediging van hun eigen wensen en behoeften nastreven en met niemand rekening houden.

De mensen links van het midden hebben een grote kans om zgn. ‘Internaliserende’ stoornissen te ontwikkelen (zoals angst, depressie, afhankelijkheid, vermijding, etc.), terwijl rechts van het midden de mensen zitten met een grotere kans op het ontwikkelen van zgn. ‘externaliserende’ stoornissen (zoals agressie, impulsiviteit, verslaving, criminaliteit, etc.), met dus helemaal aan het meest rechtse uiteinde de mensen met een antisociale persoonlijkheidstoornis. De mensen met een gedragsstoornis zitten rechts van het midden.

Waarschijnlijk is het feit dat er allerlei behoeften, wensen en impulsen in ons opkomen, hoe extreem ook, helemaal niet zo gek of afwijkend. Er is echter iets in ons dat ons er van weerhoudt ze in onverhulde/ ongecensureerde vorm te uiten of ons gedrag er door aan te laten aansturen, waardoor wij sociaal kunnen functioneren, dwz rekening houden met anderen (50%) zonder onszelf te kort te doen (50%) en dus ergens rond dat midden op het continuüm bewegen.

De vraag is wat dat is wat ons ervan weerhoudt om onze impulsen blindelings te volgen of te uiten, want als je dat weet, weet je ook waarom iemand bijv. te veel rechts van het midden zit.

Dat kunnen sociale overwegingen zijn, het niet ‘snappen’/ aanvoelen dat/ waarom je bepaalde dingen niet kunt maken, zeggen of doen, vanuit een zich niet kunnen verplaatsen in de ander en dus ook niet van binnen uit in- of mee kunnen voelen hoe iets bij die ander aankomt, zoals bijv. igv autisme het geval is.

Maar dat kunnen ook morele overwegingen zijn. Dus te weinig angst, schuldgevoel of schaamte kunnen voelen en dus een gewetensprobleem zoals bij antisociae mensen het geval is.

ADHD: Het kan natuurlijk ook zo zijn dat je wel degelijk bang bent, je schaamt, baalt of je schuldig voelt, maar dat het je gewoon niet lukt je impulsen te beheersen, ofwel omdat ze te sterk zijn (een te groot muitend leger), ofwel omdat jij te zwak bent (generaal met weinig gezag) ofwel omdat je afweermechanismen het begeven (je adjudanten/ hulpofficieren je aan je lot over laten).

Diagnostiek: Gedragsproblemen vormen weliswaar heel vaak de directe aanleiding voor het zoeken van hulp, maar om er echt iets aan toe doen is het nodig om een geloofwaardige hypothese te ontwikkelen van wat er innerlijk aan de hand zou kunnen zijn waar het gedrag een uiting van is. Een proces dat ‘diagnostiek’ wordt genoemd.

Zo mogelijk vanuit begrip en inzicht: Iets waar wij binnen PolyZoom grote waarde aan hechten vanuit een soort ingeboren weerzin om iets te gaan doen zolang we niet weten wat er aan de hand is. (I.t.t. sommige zeer pragmatische therapeuten uit de hoek van bijv. de zgn. ‘oplossingsgerichte’ therapierichtingen die meer te werk gaan vanuit een grondhouding van: ‘het interesseert ons niet waardoor iets komt en hoe het werkt, als het maar werkt’).

Procesdiagnostiek: De eerlijkheid gebied ons echter om te zeggen dat het ons ook niet altijd lukt om precies te achterhalen hoe iets in elkaar zit en we dus ook noodgedwongen genoegen moeten nemen met een zgn. ‘werkhypothese’; een voorlopige aanname van wat er mogelijk aan de hand kan zijn en dat kan worden aangewend om een voorlopig beleid op te stellen, maar waarbij serieus rekening gehouden moet worden met de mogelijkheid dat die verklaring gaandeweg moet worden bijgesteld op basis van voortschrijdend inzicht en/ of het al dan niet aanslaan van bepaalde behandelingen of interventies. Een proces dat ‘procesdiagnostiek’ genoemd wordt en waarbij diagnostiek dus niet altijd in de tijd voorafgaat aan behandeling maar gelijk opgaat.

Individuele en systemische benadering: Zoals al eerdere en elders op deze website gesteld zullen we daarbij niet alleen individuele factoren in overweging nemen zoals de geaardheid of specifieke levensgeschiedenis/ ‘live-events’), maar ook ev. oorzakelijke, in stand houdende of versterkende factoren in de omgeving (1e milieu: partner/ gezin, 2e milieu: school/ werk; 3e milieu: vriendengroep, vrije tijd; 4e milieu; sociale media) bij mogelijk verklaringen betrekken.

Symptoombestrijding als laatste optie: Pas als het desondanks niet lukt om een geloofwaardige en samenhangende verklaring te formuleren voor dat het zo gaan zoals het gaat, nemen we onze toevlucht tot slechts symptoombestrijding, bijv. medicatie, als het even kan dus bij voorkeur ingebed in een bredere verklaring en psychologische behandeling.

… zoals Borderline, Narcisme, Theatrale, Afhankelijk of Vermijdende/ Ontwijkende Persoonlijkheidstreken, etc….

We hebben allemaal wel een aantal uitgesproken karaktertrekken. Vrijwel niemand is volledig in evenwicht en bovendien zou dat misschien ook wel erg saai zijn. M.a.w. de afwijkingen van het gemiddelde geven ook kleur aan het leven.

Voorbeelden: Sommige mensen neigen wat tot achterdocht, zijn afstandelijk, zijn sterker dan gemiddeld geneigd bovennatuurlijke verklaringen voor dingen te zoeken, zijn wat egocentrisch, hebben sterke stemmingswisselingen, trekken altijd de aandacht naar zich toe,zijn arrogant of met zichzelf ingenomen, geremd of vermijdend, erg onzelfstandig, voelen zich erg afhankelijke van anderen of zijn wat dwangmatig, etc.

Variatie rondom het gemiddelde: Zolang dat allemaal binnen een bepaalde bandbreedte blijft of men slechts af en toe eens over de schreef gaat, is er niets aan de hand en is er zeker geen reden om dat te laten onderzoeken, laat staan van een diagnose te laten voorzien.

Normaal – Abnormaal: Dat wordt anders als het te ver of te vaak buiten het normale gaat, als je het gevoel hebt dat je wel anders zou willen maar dat niet kunt, dat je je gedrag niet onder controle hebt en het gevoel hebt dat je het ahw niet zelf doet maar in feite geleefd wordt door iets in je dat sterker is dan jijzelf en het niet meer ’trekken’ zijn maar onderdeel dreigt te gaan uitmaken van het weefsel van je persoonlijkheid. Als dat ook nog eens problemen in de omgang met anderen oplevert en je er dus niet alleen zelf last van hebt maar  anderen ook, dan moet je toch wel gaan denken in de richting van persoonlijkheidsproblematiek en kun je het misschien maar beter laten onderzoeken,

Lees meer …

… en aanverwante problemen zoalsPostnatale depressie, Verwaarlozing, Adoptieproblematiek, etc. …

Onderzoek heeft de laatste 20 jaar steeds meer aanwijzingen opgeleverd dat de ontwikkeling van ons brein (‘Hardware’) in hoge mate bepaald en gestuurd wordt door wat wij doen, meemaken, voelen, etc. (‘Sotfware’) en dus dat de computer metafoor niet of maar zeer beperkt opgaat voor de hersenen.
.
‘Hardware’ (brein) en ‘Software’ (Mind/ psyche/ persoonlijkheid) blijken nl niet los van elkaar te bestaan (zoals je Windows op vrijwel alle computers kunt draaien), maar de hardware ontwikkelt zich afhankelijk van de software die je er op draait en andersom.
.
Een wat merkwaardige inleiding over een stuk over ‘Hechting’ en ‘Hechtingsproblematiek/ Hechtingsstoornissen’ ….
.
‘Nature’: Lange tijd is gedacht dat genen vrijwel alles bepaalden, dat ze de ontwikkeling op een zeer dwingende, niet aan te ontkomen wijze, stuurden en wij toch min of meer passief overgeleverd zouden zijn aan onze genen.
.
‘Nurture’: Dat blijkt niet zo te zijn. Genen vormen weliswaar de randvoorwaarden, de variatiebreedte waarbinnen de ontwikkeling kan plaats vinden, maar of genen ook werkelijk tot expressie komen blijkt in hoge mate af te hangen van omstandigheden en ervaringen.
.
‘Nature – Nurture’ – interactie: Hoe dat precies zit en voor welke eigenschappen dat meer of minder opgaat, zouden we een geneticus moeten vragen, maar ik geloof dat we wel mogen zeggen dat emotionele ervaringen, die wij tijdens ons leven opdoen en mn in de vroege jeugd, zeer bepalend zijn voor welke neuronale verbindingen in onze hersenen wel of niet worden aangelegd, worden versterkt of weer verdwijnen en daarmee de ontwikkeling van ons brein in hoge mate bepalen. In feite zou men kunnen zeggen dat ons brein eigenlijk een fysieke neerslag is van wat wij meemaken en beleven.
.
Vroege moeder-kind interactie: Als dat zo is, dan komt dat wat er sociaal-emotioneel tussen moeder en kind gebeurt in de vroege jeugd, opeens ook in een heel ander daglicht te staan en kon het wel eens veel belangrijker zijn dan we vroeger dachten, om er voor te zorgen dat er, vooral daar waar het fundament van het huis aangelegd wordt, zo weinig mogelijk mis gaat.
.
Fundament: En inderdaad blijkt dat mensen met bijv. een verstoorde hechting vatbaarder te zijn voor zo’n beetje elke denkbare psychiatrische stoornis, variërend van angst, depressie, ADHD, tot psychose, persoonlijkheidsproblematiek en verslaving. Kennelijk wordt de basis voor onze draagkracht/ kwetsbaarheid in de rest van ons leven, al vroeg gelegd.
.
Hechtingstheorie: Reden dus om op zijn minst een theorie te hebben over wat er in die vroegste kinderjaren gebeurt. Ik doe een poging: ….

Lees meer …

… waaronder Huwelijkse problemen, (V)Echtscheidingsperikelen, etc. …

Individuele en/ of relatieproblemen op ouder-/ echtpaarniveau: Los van eventuele problemen met een kind kan het natuurlijk ook zo zijn dat ouders, nog voordat dat symptomen bij hun kind te weeg brengt, zelf aangeven problemen te hebben, ofwel met zichzelf of met elkaar. Dat kan uiteraard ook reden zijn om zich naar ons te laten verwijzen. Maar ook dan zullen wij proberen de impact op of oorzaken door de context, in dit geval de kinderen, bij het geheel betrekken.

Juist omdat u als ouders veruit de belangrijkste mensen bent voor uw kind (-eren) van wie alles afkijken en nadoen, zou het absurd zijn het effect op en van de kinderen niet bij eventuele relatieproblemen te betrekken.

Barometers: Kinderen resoneren in feite voortdurend mee op uw emotionele binnenwereld en zijn in die zin te vergelijken met barometers die al een dag van te voren aangeven dat er slecht weer op komst is.

Lees meer …

… en problemen rondom Gezag, Consequent handelen, Op een lijn staan, etc. …

Moeilijke ‘Matching’: Ook voor opvoedingsproblemen geldt dat de oorzaak ervan primair in het kind kan zijn gelegen of terug te voeren is tot bepaalde eigenschappen, kwetsbaarheden of gevoelige snaren van u als ouder(s) waar uw kind feilloos (uiteraard onbewust) op in weet te spelen.

Secundair leren reageren: Behalve dat er dan iets aan het gedrag van uw kind zal moeten veranderen, is het ook erg belangrijk dat u zich bewust bent van uw eigen valkuilen, waardoor u uw automatische reactiepatronen op tijd leert herkennen, er ahw op tijd een rood lampje gaat branden, waardoor u ze kunt sturen en aldus weer baas wordt over uw eigen gedrag en emoties ipv andersom.

Ouderbegeleiding: Behandeling van een kind zonder een vorm van ouderbegeleiding heeft dan ook weinig kans van slagen, zeker naarmate het kind jonger is en er sprake is van veel verwevenheid met het systeem.

Ouders aan het roer: We zien dan ook meer heil in het ‘opleiden’ van ouders als therapeut van hun eigen kind dan dat wij uw kind gaan behandelen en dat in feite van u overnemen.

Lees verder …

… over Ruzies, langs elkaar heen leven, ‘bondjes’, ‘zwarte schapen’, etc….

Systemische invalshoek: Elders op deze website hebt u uitgebreid kunnen lezen dat wij problehttps://www.polyzoom.nl/wp-admin/post.php?post=308&action=edit#men die iemand heeft, pas opvatten en behandelen als primair individuele problematiek als alle invloeden vanuit en op het systeem er omheen zijn uitgesloten cq in kaart gebracht.

Verschillende milieus: We maken daarbij gebruik van een model waarbij er om het individu een aantal steeds wijder wordende cirkels zijn getekend, die de invloed vanuit en op de omgeving verbeelden, tw: het 1e milieu (ouders, gezin, 2e milieu (school, werk), 3e milieu vrienden, kennissen, klasgenoten, 4e milieu (Sociale media, etc.)
.
Van buiten naar binnen toe inzoomen op het individu: Zeker naarmate de betrokkene (het kind) jonger is zullen we beginnen met het in kaart brengen van de context/ de verschillende milieus (Gezins, school, etc.) om vervolgens van buiten naar binnen in te zoomen op het individu.

Lees meer…